سوء رفتار با کودکان از مشکلات عمده بهداشتی و درمانی است که با توجه به اثرات همه جانبه آن در درازمدت نیازمند توجه جدی است. با در نظر گرفتن این که عمده کودک آزاری‌های شدید به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مراجعه می‌نمایند، آگاهی و اطلاعات پزشکان در زمینه عوامل خطر و علائم تشخیصی و اثرات سو‌ء رفتار با کودکان و همچنین نگرش آنان نسبت به این مقوله حائز اهمیت است. به منظور بررسی آگاهی و نگرش پزشکان عمومی در مورد سوء رفتار با کودکان، مطالعه حاضر با حضور 200 نفر از پزشکان عمومی شهر کرمان و با استفاده از پرسشنامه طراحی و اجرا گردید، ولی باحذف 3 پرسشنامه به دلیل ناقص بودن اطلاعات، تحلیل اطلاعات در 197 نفر انجام شد.
مطالعه انجام شده نشان می‌دهد 55 درصد از پزشکان عمومی شهر کرمان در مورد مسائل مربوط به سوء رفتار با کودکان اطلاع کافی ندارند. اطلاعات در زمینه عوامل خطر و علائم جسمی ـ روانی سوء رفتار نسبتاً خوب بود، ولی در زمینه تشخیص موارد جنسی و یا روانی (پسیکولوژیک) اطلاعات کافی به‌نظر نمی‌رسید. نگرش نسبت به تنبیه بدنی منفی بود و در عین حال نگرش با جنس پزشک رابطه معنی‌دار داشت. علی‌رغم این که تعداد زیادی از پزشکان (65 درصد) موارد سوء رفتار با کودکان را در کار بالینی خود مشاهده کرده بودند، اما تعداد بسیار کمی (5/4 درصد) این موارد را گزارش نموده بودند و در زمینه نحوه گزارش موارد سوء رفتار با کودکان نیز اطلاعات افراد مورد بررسی بسیار کم بود.
با توجه به مطالعه حاضر و یکسان بودن سیستم آموزش پزشکی در ایران، آموزش دانشگاهی دانشجویان پزشکی و آموزش‌های پس از فراغت از تحصیل برای پزشکان در مورد سوء رفتار با کودکان توصیه می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: سوء رفتار با کودک، کودک آزاری، آگاهی، نگرش، پزشک عمومی

متن کامل [PDF 205 kb]   (3455 دریافت)