چکیده: (6318 مشاهده)
هدف از اين مطالعه بررسي شيوع بارداريهاي ناخواسته و عوامل مرتبط با آن به منظور برنامه ريزي جهت انجام اقدامات پيشگيرانه است.
در اين مطالعه مقطعي كه در اسفند 1383 و فروردين 1384 اجرا شد، 300 مادر باردار مراجعه كننده به بيمارستانهاي شهر شاهرود جهت زايمان يا سقط از طريق نمونه گيري آسان مورد بررسي قرار گرفتند. پرسشنامهاي مبتني بر هدف تهيه و از طريق مصاحبه حضوري تكميل شد. جهت تجزيه و تحليل دادهها نيز از آزمونهاي كاي دو، من ويتني و رگرسيون لجستيك استفاده شد.
شيوع بارداري ناخواسته 31 درصد بوده كه 28 درصد در مناطق شهري و 36 درصد در مناطق روستايي رخ داده است. از اين ميزان بارداري ناخواسته، 56 درصد ناخواسته حقيقي و 44 درصد ناخواسته كاذب بوده است. با افزايش تعداد فرزند (0001/0>P)، طول مدت ازدواج (0001/0>P)، ازدواج در سن پايين
(001/0= P)، و بالا بودن سن همسر(001/0= P) نيز شانس بارداري ناخواسته بيشتر شده و با افزايش تحصيلات همسر(021/0=P) درصد بارداري ناخواسته كمتر ميشود. همچنين در افرادي كه در كلاس مشاوره قبل از ازدواج شركت نكردهاند (013/0=P) و قبل از بارداري به مراكز بهداشتي ـ درماني مراجعه منظم نداشتند (041/0=P)، خطر بارداري ناخواسته بيشتر بوده است.
نقش شكست روشهاي پيشگيري از بارداري در بروز حاملگي ناخواسته بارزتر از عدم استفاده از روشهاي پيشگيري از بارداري است. نتايج حاصل از بررسي فوق، لزوم نظارت بيشتر بر جنبههاي كيفي در ارائه خدمات تنظيم خانواده و توجه ويژه به امر مشاوره و نيز آموزش نحوه صحيح استفاده از روشهاي پيشگيري را مورد تأكيد قرار ميدهد.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1385/10/25