Heydarnia M.A., Rahnama P., Montazeri A., Ebadi M., Rahmati Najarkolaei F.. The relationship between early admission in labor and the occurrence of obstetrical complications. Payesh 2008; 7 (3)
URL:
http://payeshjournal.ir/article-1-653-fa.html
چکیده: (5337 مشاهده)
هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بِين پذِيرش زودرس زنان باردار در فاز نهفته و عوارض ناشي از آن است.
زايمان از طريق سزارين، رايجترين عمل جراحي موجود بوده و داراي عوارضي براي مادر و جنين ميباشد. انجام عمل سزارين در دنيا رو به افزايش است و افزايش ميزان سزارين يك پديده بينالمللي است و يكي از دلايل آن پذيرش زودرس زائو و عوارض ناشي از آن ميباشد.
در اين مطالعه مقايسهاي بين 466 زن باردار اولزا كه در مرحله نهفته زايماني بستري شدند و با 329 نفر زن اولزا كه در فاز فعال زايماني بستري شده بودند، صورت گرفت. دو گروه مورد مطالعه به دليل شروع دردهاي زايماني يا فرا رسيدن روز زايمان به بيمارستان مراجعه كرده بودند و غير از انجام زايمان واژينال، هيچ مشكل ديگري نداشتند. سن حاملگي افراد 37 هفته يا بيشتر، حاملگي با جنين منفرد و پرده سالم و بر طبق مراقبتهاي قبل از تولد جزء افراد با خطر پايين در نظر گرفته شده بودند.
نتايج مطالعه بيانگر آن بود كه تعداد زايمان سزارين در گروهي كه در فاز نهفته بستري شدند بيشتر از گروهي بود كه در فاز فعال بستري شده بودند (5/64 درصد در مقابل 3/24 درصد (0001/0>P). دليل اصلي سزارين در هر دو گروه زايمان سخت و ديسترس جنين مشاهده شد. ميزان سختزايي در گروهي كه در فاز نهفته بستري شدند، بيش از افرادي بود كه در گروه فاز فعال بستري شده بودند (6/32 درصد در مقابل 3/24 درصد، 0048/0=P). مقدار اكسي توسين استفاده شده درافرادي كه در فاز نهفته بستري شدند نيز نسبت به افرادي كه در فاز فعال بستري شدند بيشتر بود (001/0>P).
بنا بر نتايج به دست آمده پيشنهاد ميگردد ازآنجايي كه بستري شدن زودهنگام زنان باردار در فاز نهفته منجر به دخالت بيشتر در انجام زايمان شامل تجويز بيشتر اكسي توسين و تشخيص بيشتر سختزايي ميگردد، لذا در صورتي كه انديكاسيون خاصي براي بستري شدن زائو در فاز نهفته وجود ندارد، از پذيرش وي در فاز نهفته خودداري گردد و به بيمار در طول مراقبتهاي پيش از زايمان، آموزش داده شود كه در اين مرحله ميتواند در منزل به سر برده، استراحت كند و دوش بگيرد.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/4/25