دوره 10، شماره 1 - ( زمستان 1389 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 54-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Katayoun Jahangiri, Seyed Ali Azin, Abbas Rahimi Forooshani, Ali Montazeri. People’s perspectives and expectations on preparedness against earthquake: Tehran case study. Payesh 2011; 10 (1) :49-54
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-539-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-539-fa.html
کتایون جهانگیری ، سیدعلی آذین ، عباس رحیمی فروشانی ، علی منتظری . راهبردهای منتخب مردم در اطلاع یابی و آموزش همگانی برای آمادگی در برابر زلزله: بررسی دیدگاه‌ها و انتظارات مردم شهر تهران. پایش. 1389; 10 (1) :49-54
چکیده: (5681 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف شناسایی شیوه‌ها و اتخاذ راهبردهای مناسب اطلاع یابی و آموزش همگانی برای کسب آمادگی در مقابل زلزله با توجه به دیدگاه‌ها و انتطارات مردم شهر تهران انجام شد. این مطالعه مقطعی (Cross-sectional) در سال 1385 و در شهر تهران انجام شد. بدین منظور از 1211 نفر از جمعیت بالای 15 سال ساکن شهر تهران در خصوص شیوه‌های اطلاع یابی، ابزارهای مورد استفاده در آموزش همگانی و نوع اطلاعات موردنیاز برای کسب آمادگی در برابر زلزله سؤال شد. نمونه گیری به صورت خوشه‌ای و متناسب با نحوه توزیع جمعیت در مناطق 22 گانه شهر تهران انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود و پرسشنامه‌ها توسط پرسشگر با مراجعه به درب منازل انجام گردید. 623 نفر از شرکت کنندگان در مطالعه زن (4/51%) و 588 نفر مرد (6/48%) بودند. طیف سنی افراد مورد مطالعه 15 تا 100 سال برای مردان (4/16±4/37=Mean) و 15 تا 84 سال برای زنان (6/14±5/34=Mean) بود. از دیدگاه مردم، مهم‌ترین اقداماتی که لازم است از سوی مسئولان ذی ربط برای آمادگی در برابر زلزله انجام گیرد به ترتیب اولویت عبارتند از: نظارت بر ساخت و ساز، مقاوم سازی ساختمان‌ها و آموزش همگانی. راه‌های آموزشی منتخب مردم برحسب اولویت بیشتر به کمتر تلویزیون، رادیو، مطبوعات کاغذی، پوستر، کلاس‌های آموزشی، نشریات و جزوات آموزشی مخصوص زلزله، فیلم ویدیویی و اینترنت بود. با فرض وقوع زلزله در شهر تهران، مهم‌ترین منبع برای کسب خبر در این خصوص، مردم با 9/47 درصد و تلویزیون با 4/23 درصد بیشترین توزیع فراوانی و مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی با 03/4 درصد کمترین میزان را به خوداختصاص داده بودند. 9/69 درصد از جمعیت مطالعه معتقد بودند که در صورت پیش بینی وقوع احتمالی زلزله لازم است این موضوع از طریق رسانه‌ها اعلام گردد. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که اطلاع رسانی صرف باعث تغییر در نگرش و رفتار مردم نمی‌شود بلکه باید با استفاده از شیوه‌های مناسب، ضمن افزایش درک مردم در مورد خطرات مربوط به زلزله، آنها را به اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه تشویق کرد. انتخاب روش‌های اطلاع رسانی و ابزارهای آموزشی باید متناسب با روش‌های منتخب جامعه و فرهنگ بومی هر منطقه صورت گیرد. معرفی افراد و اماکن در معرض خطر، ارائه آموزش‌های مناسب برای شناسایی مکان‌های امن در محل‌های کار، زندگی و اماکن عمومی، توجه به اهمیت و نقش رسانه‌های گروهی به ویژه رادیو و تلویزیون در آموزش همگانی از مهم‌ترین نکاتی است که در پژوهش حاضر به دست آمد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1389/10/25
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1389/10/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |