درمان اجباری معتادان با متادونِ نگهدارنده در مرکز اقامتی (2): ارزیابی نتایج در پی‌گیری دو و شش ماهه - پایش
دوشنبه 24 اردیبهشت 1403
OPEN ACCESS
دوره 10، شماره 4 - ( پاییز 1390 )                   جلد 10 شماره 4 صفحات 514-505 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Afarin Rahimi-Movaghar, Golara Khastoo, Emran Razzaghi, Mohammad Bagher Saberi-Zafarghandi, Ali Reza Noroozi, Reza Jar-Siah. Compulsory methadone maintenance treatment of severe cases of drug addiction in a residential setting in Tehran, Iran (2): Outcome evaluation in two and six-month follow-up. Payesh 2011; 10 (4) :505-514
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-504-fa.html
آفرین رحیمی موقر ، گل آرا خستو ، عمران رزاقی ، محمدباقر صابری زفزقندی ، علیرضا نوروزی ، رضا جارسیاه . درمان اجباری معتادان با متادونِ نگهدارنده، در مرکز اقامتی (2): ارزیابی نتایج در پی‌گیری دو و شش ماهه. پایش. 1390; 10 (4) :505-514

URL: http://payeshjournal.ir/article-1-504-fa.html


چکیده:   (5694 مشاهده)
در سال 1386 براي اولين بار براي طرح جمع آوري معتادان و ترک اعتياد اجباري (طرح نجات)، برنامه و مداخلات درماني توسط وزارت بهداشت در نظر گرفته شد. در طول اين طرح، پس از غربالگري، دستگيرشدگان با شدت بيشتر اعتياد، به اجبار به مرکز اقامتي شفق منتقل ‌شدند تا تحت درمان نگهدارنده با متادون قرار گرفته و پس از ترخيص از مرکز اقامتي، به مراکز سرپايي براي ادامه درمان ارجاع شوند. در اين مقاله، نتايج پي‌گيري دو و شش ماهه ارائه شده است. نتايج حاصل از ارزيابي فرايند اقدامات انجام شده در مرکز شفق در مقاله اول ارائه شده است.
تعداد 500 نفر از معتادان که از اماکن عمومي در طول 11 روز دستگير شده بودند، مورد پي‌گيري قرار گرفتند. 79 نفر از آنها به مرکز اقامتي شفق ارسال شدند. ميزان ماندگاري در درمان، ميزان مصرف مواد و رفتارهاي پرخطر در پي‌گيري دو و شش ماهه، از طريق مصاحبه‌هاي فردي، انجام آزمايش مورفين در ادرار، بررسي پرونده‌ها و مصاحبه با كاركنان مراکز درماني انجام شده است.
از ميان 79 نفر وارد شده به مرکز اقامتي شفق، دو ماه پس از ورود، 51 فرد ترخيص شده بودند. از اين ميان، 1/47 درصد حداقل يک بار به مرکز سرپايي ارجاع شده، مراجعه کرده بودند. در پي‌گيري دو ماهه، 15 نفر (4/29 درصد) در درمان باقي بودند و ادرار 7 نفر (7/13 درصد از 51 نفر) از نظر مورفين منفي بود. در پي گيري شش ماهه، 12 نفر (5/23 درصد) همچنان به درمان خود ادامه مي‌دادند و مورفين در ادرار 6 نفر از آنان (8/11 درصد از 51 نفر) منفي بوده است.
به رغم جرم بودن اعتياد در کشور و رو به رو بودن آن با مجازات، براي اولين بار با رويکرد علمي با درمان اجباري برخورد شد. نتايج به دست آمده گرچه کمتر از الگو‌هاي روز درمان اجباري به ويژه در درمان دادگاه مدار بوده و اشکالات متعددي در اجراي طرح، به ويژه به دليل اجراي ضربتي آن قبل از آمادگي کامل وجود داشت اما با بهبود روش‌هاي اجرايي و مراقبت‌هاي پس از ترخيص، دستاوردها به طور بارزي قابل بهبود هستند.
متن کامل [PDF 170 kb]   (2672 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1389/5/9 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1390/6/16 | انتشار: 1390/7/23

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پایش می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق