درمان اجباری معتادان با متادونِ نگهدارنده در مرکز اقامتی (1): ارزیابی فرایند مداخلات - پایش
شنبه 1 اردیبهشت 1403
OPEN ACCESS
دوره 10، شماره 4 - ( پاییز 1390 )                   جلد 10 شماره 4 صفحات 503-493 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Afarin Rahimi-Movaghar, Golara Khastoo, Emran Razzaghi, Mohammad Bagher Saberi-Zafarghandi, Ali Reza Noroozi, Reza Jar-Siah. Compulsory methadone maintenance treatment of severe cases of drug addiction in a residential setting in Tehran, Iran (1): Process evaluation. Payesh 2011; 10 (4) :493-503
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-503-fa.html
آفرین رحیمی موقر ، گل آرا خستو ، عمران رزاقی ، محمدباقر صابری زفزقندی ، علیرضا نوروزی ، رضا جارسیاه . درمان اجباری معتادان با متادونِ نگهدارنده، در مرکز اقامتی (1): ارزیابی فرایند مداخلات. پایش. 1390; 10 (4) :493-503

URL: http://payeshjournal.ir/article-1-503-fa.html


چکیده:   (5932 مشاهده)
از خرداد 1386 طرح ضربتي دستگيري و درمان اجباري معتادان (طرح نجات) در تهران آغاز شد. در راستاي اين طرح پس از غربالگري، دستگيرشدگان با شدت بيشتر اعتياد، به اجبار به مرکز اقامتي شفق ارسال ‌شدند تا تحت درمان نگهدارنده با متادون قرار گيرند. در اين مقاله، نتايج حاصل از ارزيابي فرايند اقدامات انجام شده در مرکز شفق ارائه شده است. نتايج حاصل از پي‌گيري دو و شش ماهه نيز در مقاله ديگري ارائه شده است.
تعداد 79 نفر از معتادان که از اماکن عمومي در طول 11 روز دستگير و به مرکز اقامتي شفق منتقل شدند، مورد پي‌گيري قرار گرفتند. مصاحبه فردي با معتادان نمونه هنگام غربالگري، مصاحبه‌هاي هفتگي حين اقامت و هنگام ترخيص، مصاحبه‌هاي متمرکز گروهي، آزمايش ادرار از نظر وجود مورفين و کدئين در دو نوبت، مشاهدات و معاينات پژوهشگران، بررسي پرونده‌ها، بررسي گزارش‌ها، عکس برداري، مصاحبه با كاركنان مرکز و مسئولان ستادي سازمان‌هاي مسئول از روش‌هاي به کار رفته در اين طرح بود.
اغلب معتادان از درمان نگهدارنده با متادون استقبال نمودند. در حين اقامت، وجود مورفين در ادرار 20 درصد از افراد در نوبت اول و 4 درصد در نوبت دوم مثبت بوده و رفتارهاي پرخطر نيز به صورت نادر گزارش شد. از ميان 79 نفر معتادان نمونه، سه چهارم از 22 تا 49 روز و بقيه به طور طولاني مدت در مراكز اقامتي باقي ماندند. خدمات ارائه شده با ضعف‌هايي مانند شدت کنترل و فشار نيروهاي انتظامي مراقب در ماه‌هاي اول، كه مانع از ايجاد فضاي درماني شد همراه بود؛ اگرچه اکثر معتادان دستگيري و درمان اجباري را براي خود مفيد دانستند.
مشارکت نيروي انتظامي و وزارت بهداشت، طراحي پروتکل درماني و ارزيابي برنامه از نقاط قوت طرح نجات بود که آن را از اقدامات مشابه سال‌هاي پيش متمايز مي‌کرد. پيشنهاد مي‌شود اين طرح به صورت غيرضربتي، در وسعت محدود و بدون توسعه کمي به صورت يک فيلد پژوهشي و با نظارت دستگاه قضايي استمرار يابد تا امکان بر طرف کردن نقاط ضعف و راه اندازي مداخلات متعدد و بهبود آنها فراهم شود.
متن کامل [PDF 178 kb]   (2229 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1389/5/9 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1390/6/16 | انتشار: 1390/7/23

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پایش می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق