سلامت جامعه داراي ابعاد متنوع و گوناگوني است. سلامت روان يكي از ابعاد مهم سلامت به شمار مي‌آيد. افسردگي يكي از رايج‌ترين اختلالات رواني در سراسر جهان است. اين اختلال چهارمين عامل عمده بار بيماري‌ها است كه به تنهايي بزرگترين سهم بار بيماري‌هاي غيركشنده را در جهان به خود اختصاص مي‌دهد. مطالعه حاضر به بررسي افسردگي در كشور، از ديدگاه افراد شركت‌ كننده در مطالعه پرداخته است. اين مطالعه از نوع «مقطعي» بوده و جمعيت هدف عبارت از کل جمعيت 18 تا 65 سال کشور ايران بودند. جمعيت تحت مطالعه به صورت نمونه‌گيري چند مرحله‌اي وارد مطالعه شدند. حجم نمونه در کل کشور 24000 نفر برآورد شد که براي جلوگيري از ريزش نمونه‌ها 27883 نفر مورد پرسشگري قرار گرفتند. بررسي يافته‌ها حاكي ازآن بود كه بيشتر افراد مورد مطالعه (48.8 درصد) خود را «اصلاً» افسرده نمي‌دانند و در مقابل تنها 8.6 درصد پاسخگويان ميزان افسردگي خود را زياد و بسيار زياد برآورد كرده بودند. بررسي ارتباط عوامل جمعيتي و خطر افسردگي حاكي از آن بود كه برخي از اين عوامل از جمله از هم گسيختگي خانوادگي شامل طلاق يا فوت همسر (0.0001>P)، بي‌كاري (0.015=P) و پايين بودن سطح درآمد (0.0001>P) با شكل گيري افسردگي ارتباط دارد. نتايج مطالعه نشان داد كه بروز اختلال در سلامت و ابتلا به بيماري مزمن نيز با شكل گيري افسردگي در ارتباط است (0.0001>P).
استفاده از رويكردهاي خودگزارشي امكان شناسايي جنبه‌هاي مهم سلامتي از ديد خود افراد را فراهم مي‌نمايد. نتايج اين مطالعه نشان داد افسردگي بالقوه يكي از مشكلات سلامت همگاني كشور است.

واژه‌های کلیدی: سلامت، خود گزارشی، افسردگی، ایران

متن کامل [PDF 131 kb]   (2303 دریافت)