اهميت به سلامت مي‌تواند پايه‌اي براي مراقبت از خود و در نهايت دست يافتن به درجات مطلوبي از سلامت در افراد باشد. در اين مطالعه مقطعي، ميزان گزارش مردم از اهميت خود به سلامت در ايران مورد بررسي قرار گرفته است. تعداد 27883 نفر از ايرانيان (48.8 درصد مرد و 50.4 درصد زن) در اين مطالعه شركت كرده كه ميانگين (انحراف معيار) سني شركت كنندگان (11.8) 32.7 سال بود. در اين مطالعه شركت كنندگان در پاسخ به يك سؤال 5 گزينه‌اي ميزان اهميت خود به سلامت را تعيين كردند. به طور كلي 70 درصد از مردم در اين مطالعه مشخص كردند كه به ميزان زياد و خيلي زياد به سلامت خود اهميت مي‌دهند. بر اساس نتايج ساکنان استان‌هاي زنجان، ايلام و پس از آن‌ها استان‌هاي خوزستان، اردبيل و آذربايجان شرقي بيشترين و ساکنان استان‌هاي يزد و لرستان، کمترين اهميت را به سلامت خود داده و تهران از اين حيث در حد ميانگين كشوري بود.
بر اساس نتايج حاصل از آزمون رگرسيون لجستيك ميزان عدم اهميت به سلامت در ميان دو زنان و مردان تفاوت معنادار نداشت، اما بخت عدم اهميت به سلامت به ازاي افزايش هر سال سن حدود 1 درصد افزايش و به ازاي افزايش هر سال به تحصيلات حدود 2 درصد كاهش نشان داد. همچنين بخت عدم اهميت به سلامت در مراكز استان‌ها نسبت به شهرهاي كوچك‌تر، حدود 12 درصد بيشتر بوده و نيز بخت عدم اهميت به سلامت در افراد مطلقه‌ (و همسر فوت شده) نسبت به افراد متأهل حدود دو برابر بود. يافته‌هاي اين مطالعه تصوير قابل تأملي از توجه و عدم توجه به سلامت در اقشار گوناگون و مناطق مختلف کشور به دست مي‌دهد. به نظر مي‌رسد توجه به اين يافته‌ها مي‌تواند در شناخت مردم و همچنين طراحي برنامه‌ها و مداخلات مرتبط با سلامت مفيد واقع گردد.

واژه‌های کلیدی: اهمیت به سلامت، ایرانیان، سلامت

متن کامل [PDF 166 kb]   (2729 دریافت)