دوره 12، شماره 1 - ( بهمن ـ اسفند 1391 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 61-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zahra Tabibi, Maryam Kiafar. Ability of preschool children in perception of traffic dangers: an intervational study. Payesh 2013; 12 (1) :53-61
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-388-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-388-fa.html
زهرا طبیبی ، مریم سادات کیافر . تسریع رشد توانایی درک خطرات ترافیکی از طریق آموزش در کودکان پیش دبستانی. پایش. 1391; 12 (1) :53-61
چکیده: (5202 مشاهده)
کودکان عابر پياده بيش از هر گروه سني ديگر دچار سانحه ترافيکي مي‌شوند. يک دليل مطرح شده براي نرخ بالاي حوادث ترافيکي کودکان، قدرت ضعيف آنها در درک خطر است. توانايي درک خطر با سن افزايش مي‌يابد.
هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثربخشي آموزش داستان گويي و مدل روميزي بر افزايش يکي از توانايي‌هاي لازم کودکان براي عبور از خيابان يعني شناسايي مکان‌هاي ايمن و ناايمن بود و اين که کدام نوع آموزش اثربخش‌تر است. شصت کودک 6 تا 7 ساله و بيست کودک 9 ساله در اين تحقيق شرکت جستند. کودکان 7-6 ساله به طور تصادفي و مساوي در سه گروه، آموزش از طريق داستان گويي، مدل روميزي و کنترل قرار گرفتند.
توانايي کودکان پيش دبستاني در شناسايي مکان‌هاي ايمن و ناايمن به وسيله تصاويري از مکان‌هاي خياباني در دو مرحله پيش و پس از ارائه آموزش و توانايي کودکان 9 ساله يک بار اندازه گيري شد. آموزش براي هر دو گروه داستان گويي و مدل روميزي در چهار جلسه انجام گرفت. طي آموزش به آنها مفاهيم خطر چون محدوديت ديد و چند طرفه بودن خيابان‌ها ارائه شد.
نتايج نشان داد توانايي درک خطر کودکان پيش دبستاني آموزش ديده افزايش يافت. نمرات آنها در پس آزمون به طور معنادار بيش از گروه کنترل و برابر با نمرات کودکان 9 ساله بود. همچنين از بين دو طريق آموزش، مدل روميزي مؤثرتر بود.
مطالعه نشان مي‌دهد که آموزش مي‌تواند توانايي درک خطر کودکان پيش دبستاني را افزايش دهد و سطح آنها را به کودکان 9 ساله برساند. از نتايج مي‌توان در جهت طراحي برنامه‌هاي آموزشي مناسب با استفاده از روش کم هزينه و ايمن مدل روميزي بهره برد.
هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثربخشي آموزش داستان گويي و مدل روميزي بر افزايش يکي از توانايي‌هاي لازم کودکان براي عبور از خيابان يعني شناسايي مکان‌هاي ايمن و ناايمن بود و اين که کدام نوع آموزش اثربخش‌تر است. شصت کودک 6 تا 7 ساله و بيست کودک 9 ساله در اين تحقيق شرکت جستند. کودکان 7-6 ساله به طور تصادفي و مساوي در سه گروه، آموزش از طريق داستان گويي، مدل روميزي و کنترل قرار گرفتند.
توانايي کودکان پيش دبستاني در شناسايي مکان‌هاي ايمن و ناايمن به وسيله تصاويري از مکان‌هاي خياباني در دو مرحله پيش و پس از ارائه آموزش و توانايي کودکان 9 ساله يک بار اندازه گيري شد. آموزش براي هر دو گروه داستان گويي و مدل روميزي در چهار جلسه انجام گرفت. طي آموزش به آنها مفاهيم خطر چون محدوديت ديد و چند طرفه بودن خيابان‌ها ارائه شد.
نتايج نشان داد توانايي درک خطر کودکان پيش دبستاني آموزش ديده افزايش يافت. نمرات آنها در پس آزمون به طور معنادار بيش از گروه کنترل و برابر با نمرات کودکان 9 ساله بود. همچنين از بين دو طريق آموزش، مدل روميزي مؤثرتر بود.
مطالعه نشان مي‌دهد که آموزش مي‌تواند توانايي درک خطر کودکان پيش دبستاني را افزايش دهد و سطح آنها را به کودکان 9 ساله برساند. از نتايج مي‌توان در جهت طراحي برنامه‌هاي آموزشي مناسب با استفاده از روش کم هزينه و ايمن مدل روميزي بهره برد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1390/4/20 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1391/11/23 | انتشار: 1391/10/26
پذیرش: 1390/4/20 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1391/11/23 | انتشار: 1391/10/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |