دوره 12، شماره 4 - ( مرداد ـ شهریور 1392 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 414-403 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Esmaeil Zarghami, Negar Nasiri, Shirin Ejdefar, Leyla Ejdefar. The role of environmental quality factors in decreasing behavioural disorders among pre-school children. Payesh 2013; 12 (4) :403-414
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-362-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-362-fa.html
اسماعیل ضرغامی ، نگار نصیری ، شیرین اژده فر ، لیلا اژده فر . تأثیر عوامل کیفی محیط بر کاهش اختلال رفتاری در کودکان 7-5 سال. پایش. 1392; 12 (4) :403-414
چکیده: (6428 مشاهده)
در سال‌هاي اخير، جمعيت قابل توجه کودکان در ايران، سبب توجه ويژه‌اي به مسئله آموزش و فضاهاي آموزشي کودکان شده است. متأسفانه در ايران، اکثر دبستان‌ها و مهد کودك‌ها در فضاهاي فاقد طراحي مناسب و يا در فضاهايي با کاربري غير آموزشي تأسيس مي‌شوند. هدف از تحقيق حاضر، بررسي برخي از اصول طراحي فضاهاي ويژه کودکان با تأکيد بر بهره گيري از قابليت‌هاي محيطي مؤثر بر رفتار کودکان و رويکرد کاهش اختلالات رفتاري در آنان است. جامعه آماري، از نوع در دسترس و شامل کودکان پيش دبستاني سنين 5 تا 7 ساله در يکي از مهد کودک‌هاي شهر تهران است. روش نمونه گيري از نوع تصادفي ساده است که از طريق آن تعداد 30 کودک انتخاب شده و به 2 گروه 15 نفري آزمايش و گواه تقسيم شدند. روش تحقيق به کار گرفته شده، نيمه آزمايشي و از نوع طرح پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه و آزمايش بود. براي تحليل آماري داده‌ها از تحليل کواريانس (ANCOVA) استفاده شده است.
بر اساس نتايج به دست آمده، مي‌توان بيان کرد نورگيري طبيعي و مناسب فضا، ايجاد ارتباط ديداري و شنيداري با محيط خارج از فضاي مهدکودک و پيش دبستاني، همچنين ارتباط با فضاي سبز و باز و انجام بازي‌هاي گروهي و هدفمند در فضاي باز، بر کاهش نشانگان اختلالات رفتاري در کودکان تأثير دارد. با به کارگيري نتايج حاصل از پژوهش حاضر، مي‌توان اذعان داشت عوامل کيفي ـ کالبدي محيط‌هاي آموزشي، مي‌تواند بر رفتار کودکان تأثيرگذار باشد.
بر اساس نتايج به دست آمده، مي‌توان بيان کرد نورگيري طبيعي و مناسب فضا، ايجاد ارتباط ديداري و شنيداري با محيط خارج از فضاي مهدکودک و پيش دبستاني، همچنين ارتباط با فضاي سبز و باز و انجام بازي‌هاي گروهي و هدفمند در فضاي باز، بر کاهش نشانگان اختلالات رفتاري در کودکان تأثير دارد. با به کارگيري نتايج حاصل از پژوهش حاضر، مي‌توان اذعان داشت عوامل کيفي ـ کالبدي محيط‌هاي آموزشي، مي‌تواند بر رفتار کودکان تأثيرگذار باشد.
واژه‌های کلیدی: اختلالات رفتاری کودکان، نور طبیعی، محیط طبیعی و سبز، ارتباط بصری و شنیداری، فضای بازی
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1392/3/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1392/4/22 | انتشار: 1392/4/24
پذیرش: 1392/3/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1392/4/22 | انتشار: 1392/4/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |