پوسيدگي‌هاي دندان يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي عفوني در كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران بوده، و توجه به اين مقوله يکي از برنامه‌هاي سازمان بهداشت جهاني در حوزه پيشگيري از بيماريهاي مزمن و ارتقاي سلامت است. اين نياز در گروه پرمخاطره مادران باردار به دليل حفظ سلامت خود و جنين آنها بيشتر احساس مي‌گردد. در اين مطالعه مقطعي تحليلي 340 نفر از مادران باردار شهر اراک با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده از مراکز بهداشتي درماني انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل چک ليست عملکرد مراقبتهاي دهان و دندان در دوران بارداري، چک ليست ثبت شاخص DMFT و برخي از عوامل مؤثر بر پوسيدگي دندان در مادران باردار بوده است. داده‌ها با استفاده از مصاحبه سازمان‌يافته و مشاهده جمع‌آوري و تجزيه تحليل شدند. ميانگين سن مادران 3/7 ± 28/2 سال و ميانگين DMFT در مادران باردار 2/83± 5/4 بود. اين شاخص براي گروه سني 25-21، 30-26 و 35-31 سال به ترتيب برابر 2/9، 5/6 و 5/9 بود. بين شاخص پوسيدگي و دندانهاي کشيده شده با برخورداري از پوشش خدمات بيمه‌اي ارتباط معني‌دار وجود نداشت (0/411=P). نتايج تحليل رگرسيون لجستيک نشان داد که متغيرهاي دموگرافيک همچون سن، وضعيت اقتصادي و دفعات مسواک زدن و استفاده از نخ دندان تا 41/2 درصد از واريانس رفتار پيشگيرانه را پيشگويي مي‌کنند (0/05>P). نتايج مطالعه حاضر نشان داد که مراقبتهاي بهداشت دهان و دندان مادران مورد مطالعه در دوران بارداري ضعيف بوده و ضروري است که برنامه‌ريزان بهداشتي مداخلات جامعه محور و پيشگيرانه‌اي را در زمينه مراقبتهاي بهداشت دهان و دندان در اين دوران ارايه نمايند ضمن اين که به ارايه اين مراقبتها در مراکز بهداشتي درماني نيز اهميت بيشتري داده شود.

واژه‌های کلیدی: شاخص، پوسیدگی، مادران باردار، بهداشت دهان

متن کامل [PDF 1555 kb]   (2581 دریافت)