سوء رفتار با سالمندان يکي از اشکال خشونت در خانواده است که به صورت عمدي يا غيرعمدي به وسيله اعضاي خانواده يا مراقب، به سالمند تحميل شده وسبب ايجاد آسيب و اذيت به شخص سالمند مي‌گردد و تأثير به‌سزايي در کاهش سلامتي و امنيت سالمندان دارد. مطالعه حاضر، با هدف تعيين کيفيت زندگي مرتبط با سلامت سالمندان با تجربه سوءرفتار در مقايسه با گروه سالمنداني که سوءرفتار توسط اعضاي خانواده را تجربه نکرده اند، انجام گرفت. دراين مطالعه مقطعي، 360 سالمند ساکن شهرتهران (180 نفر با تجربه سوءرفتار و180 نفر بدون تجربه سوءرفتار)، در محدوده سني 65 سال و بالاتر عضو کانون‌هاي جهانديدگان شهر تهران شرکت نمودند. جمع‌آوري داده‌ها از طريق مصاحبه چهره به چهره با سالمندان در کانون‌هاي جهانديدگان يا منازل سالمندان انجام شد. سالمنداني كه بر اساس نسخه فارسي آزمون كوتاه وضعيت شناختي فاقد اختلال شناختي تشخيص داده شدند پس از كسب رضايت آگاهانه وارد پژوهش شدند. سپس، پرسشنامه بررسي سوءرفتار خانواده نسبت به سالمندان، نسخه فارسي پرسشنامه SF-36جهت سنجش کيفيت زندگي از منظر سلامت و پرسشنامه محقق ساخته جمع‌آوري اطلاعات دموگرافيك و فردي براي آنان تكميل گرديد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد که گروه سالمندان بدون تجربه سوءرفتار، نسبت به سالمندان با تجربه درکليه ابعاد هشت‌گانه به طور معني‌دار از کيفيت زندگي بهتري برخوردار بودند و درگروه سالمندان آزار ديده، سالمندان با تجربه هر يک از اشکال در مقايسه با سالمندان بدون تجربه همان شکل از سوءرفتار، به‌‌طور معني‌دار در تمامي ابعاد نمره کمتري کسب نمودند (0/001>P). در بررسي رابطه متغير جنسيت با کيفيت زندگي وابسته به سلامت تفاوت آماري معني‌دار مشاهده شد (0/001>P). نتايج اين مطالعه، بيانگر اهميت و ضرورت ارائه خدمات بهداشتي، مراقبتي و حمايتي در جهت شناسايي قربانيان سوءرفتار نسبت به سالمندان، و پيشگيري و ارائه خدمات جهت حل اين معضل با يک رويکرد ميان رشته‌اي و تيمي است.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، سوءرفتار نسبت به سالمندان، اعضای خانواده، تهران

متن کامل [PDF 2914 kb]   (3304 دریافت)