مقدمه: سالمند شدن جمعیت در ایران نیز مانند بسیاری دیگر از جوامع روندی افزایشی دارد. مطالعات نشان داده‌اند که طول عمر افراد سالمند مبتلا به دیابت به طور متوسط 7/5 تا 8/2 سال کمتر از افراد غیر دیابتی سالمند است. سالمندان مبتلا به دیابت به طور معمول نسبت به افراد همسن غیر دیابتی خود از کیفیت زندگی پایین‌تر و ابتلا بیشتری به سایر بیماری‌های مزمن برخوردار هستند. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرینات پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو بود.
مواد و روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 40 بیمار بالای 60 سال مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به دو کلینیک دیابت شهر قم انجام شد. نمونه‌گیری به روش در دسترس و سپس تخصیص تصادفی انجام شد (گروه آزمون 20 نفر و گروه کنترل 20 نفر). جهت گروه آزمون علاوه بر مراقبت‌های معمول کلینیک از هشت هفته تمرینات پیلاتس هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه و برای گروه کنترل نیز فقط مراقبت‌های معمول کلینیک اجرا شد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه CASP19، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و آزمون کوتاه شناختی AMTS بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS24 از طریق آزمون های آماری فیشر، تی مستقل و تحلیل کوواریانس انجام شد.
یافته ها: سطح کیفیت زندگی بعد از مداخله در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله و نیز نسبت به گروه کنترل به‌رغم رضایت کامل گروه آزمون از تمرینات و نداشتن هیچ‌گونه انصراف از ادامه همکاری با پژوهش، از نظر آماری معنی دار نبود (0/16=P).
بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که انجام هشت هفته تمرینات پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو از نظر آماری تاثیر معنی‌دار ندارد. با توجه به اینکه تا کنون هیچ مطالعه دیگری به بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس برکیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو نپرداخته است، توصیه می‌شود در آینده این موضوع با تعداد نمونه‌های بیشتر، افزایش زمان مداخله و پرسشنامه اختصاصی سنجش کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شود.
 

واژه‌های کلیدی: دیابت ملیتوس نوع دو، پیلاتس، کیفیت زندگی، سالمندی

متن کامل [PDF 1019 kb]   (2081 دریافت)