Mendeley  

Zotero  

Izadirad H, Zanganeh Baygi M, Naroei F, Mohammadimi P. Epidemiological investigation of factors influencing suicide in Zahedan. Payesh 2025; 24 (3) :399-407
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2499-fa.html

 مقدمه: خودکشی و اقدام به خودکشی یک مساله مهم بهداشت عمومی و رفتاری ضد اجتماعی به شمار می رود. این پدیده افزون بر زیان های شخصی و خانوادگی یک آسیب اجتماعی نیز شمرده می شود. با توجه به بافت فرهنگی استان سیستان و بلوچستان مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک عوامل موثر در خودکشی در حوزه تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر به صورت مقطعی بر روی تمام پرونده های خودکشی از ابتدای سال ۱۳۹۸ تا انتهای سال ۱۴۰۱ در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، انجام شده است. داده‌ها به روش سرشماری و با استفاده از نرم افزار ثبت موارد خودکشی وزارت بهداشت، جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-v۲۲ و آزمون‌های توصیفی و تحلیلی انجام گرفت.
یافته ها: براساس نتایج، تعداد ۳۳۰۴ نفر اقدام به خودکشی و ۱۸۷ نفر نیز خودکشی کامل کرده بودند. بیشترین آمار خودکشی کامل ۶۷ نفر و همچنین اقدام به خودکشی ۱۳۷۰ مربوط به گروه سنی ۱۰ تا ۲۰ سال بود. با توجه به نتایج آزمون مجذور کای بین جنسیت،گروه سنی، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و محل سکونت با خودکشی ارتباط معنی دار مشاهده شد. به طوری که بیشترین موارد خودکشی در گروه سنی ۱۰ تا ۲۰ سال۱۴۳۷ نفر، در جنسیت زن ۲۲۱۲نفر، با وضعیت مجرد ۱۴۱۳ نفر ، با سطح تحصیلات دبیرستان ۱۱۳۱ نفر و با محل سکونت شهری ۲۷۷۵ نفر گزارش شده است. شایعترین روش خودکشی به ترتیب مصرف دارو ۲۸۴۵ مورد و مصرف مواد مخدر ۱۹۳ مورد بوده است.
نتیجه گیری: بطور کلی عوامل مختلف دموگرافیک و محیطی مانند جنسیت، گروه سنی، سطح تحصیلات، محل زندگی، عدم تاهل و دسترسی به دارو و مواد مخدر می توانند خطر انجام خودکشی را بیشتر کنند. با توجه به بافت فرهنگی منطقه لازم است برای پیشگیری از خودکشی در گروه های آسیب پذیر نوجوانان، زنان و مجردها، تصمیمات جدی تری گرفته شود. همچنین برنامه ریزی لازم جهت کاهش دسترسی به برخی دارو ها و مواد مخدر مد نظر مسئولان قرار گیرد.