مقدمه: پیشبرد دیجیتالی شدن مراقبت‌های بهداشتی یکی از اهداف کلیدی قرن بیست و یکم برای سازمان سلامت جهان است. نسخه‌نویسی الکترونیکی، تولید الکترونیکی مبتنی بر رایانه، انتقال و پر کردن نسخه است که جای نسخه‌های کاغذی و فکس را می‌گیرد.
مواد و روش کار: در این تحقیق کاربردی که به صورت مقطعی (پیمایشی) انجام شده  جامعه آماری شامل پزشکان شاغل در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی شهید بهشتی بود. حجم نمونه طبق فرمول کوکران برابر با ۲۸۸=n نفر محاسبه و پرسشنامه به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای با انتساب متناسب از طریق پیامک، ایمیل و سایر شبکه­ های اجتماعی در ۱۲ بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی برای پزشکان منتخب ارسال گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری متناسب استفاده شد.
یافته ها: یافته‌های حاصل از تحلیل واریانس یک‌طرفه، نشان داد تفاوت میانگین میزان کاربردی بودن سامانه نسخه‌نویسی الکترونیکی از دیدگاه پزشکان با گروه‌های سنی مختلف با یکدیگر تفاوت معنی‌دار دارد به‌گونه‌ای که از دیدگاه پزشکان در رده سنی بالای ۵۰ سال کمتر از سه گروه دیگر بوده است. همچنین مشخص گردید رابطه میزان دوره­ های آموزشی و سطح کاربردی بودن سامانه نسخه‌نویسی الکترونیکی منفی و معنی­ دار است.
نتیجه­ گیری: ارزیابی نظرات پزشکان حاکی از آن بود که ویژگی‌های موجود دارای اهمیت بالایی هستند اما سامانه به صورت کاربردی نمی‌تواند کاربران را اقناع نماید و پزشکان به صورت کاربردی نمی‌توانند از آن استفاده نمایند.