مقدمه: تعرفه خدمات سلامت، "قیمت دستوری خدمات سلامت است که توسط مراجع قانونی تعیین شده و خریداران خدمات سلامت باید آن مبلغ را در ازای منافع حاصل از دریافت خدمات به ارائه‌دهندگان خدمت سلامت پرداخت کنند". نظام قیمت‌گذاری و تعرفه‌گذاری خدمات سلامت در ایران با چالش‌هایی مواجه است. هدف این مطالعه شناسایی و تبیین روش­های قیمت­گذاری و تعرفه­ گذاری خدمات سلامت بود. 
مواد و روش ­کار: این مطالعه با روش مرور حیطه­ ای در سال ۱۴۰۲ انجام شد. از پایگاه­های اطلاعاتی انگلیسی PubMed، Web Of Science، Scopus، Embase و ProQuest و پایگاه‌های اطلاعاتی فارسی Magiran، Iranmedex و SID و موتورهای جستجوگر Google و Google scholar برای یافتن منابع علمی این مطالعه استفاده شد. در نهایت، تعداد ۴۵ مستند مرتبط با قیمت­ گذاری و تعرفه‌گذاری خدمات سلامت انتخاب و با کمک نسخه ۱۰ نرم افزار MAXQDA  تحلیل شدند.
یافته­ ها: تعداد ۲۰ روش قیمت‌گذاری و تعرفه­ گذاری خدمات سلامت شناسایی شد که عبارتند از روش‌های سرانه، روزانه، کارانه، بودجه گلوبال، توافقی، ارزش نسبی مبتنی بر منابع مصرف شده، مبتنی بر هزینه، مبتنی بر ارزش، مبتنی بر عملکرد، مبتنی بر بهترین عملکرد، گروه‌های تشخیصی مرتبط، بسته‌ای، مرجع، سطحی، تناسبی، ممتاز، مبتنی بر بازار، مبتنی بر ریسک، اشتراکی و مناقصه رقابتی. هر کدام از این روش‌های قیمت‌گذاری و تعرفه­ گذاری خدمات سلامت مزایا و معایبی دارد. به طور کلی، روش‌های آینده‌نگر و ثابت تعرفه­گذاری خدمات سلامت منجر به کنترل هزینه‌های سلامت و افزایش کارایی سازمان‌های بهداشتی و درمانی می‌شود. استفاده از روش‌های مکمل مبتنی بر ارزش و  عملکرد منجر به بهبود کیفیت خدمات سلامت و دستیابی به سلامتی مردم می‌شود.
نتیجه­ گیری: روش­های قیمت­ گذاری و تعرفه­ گذاری خدمات و مراقبت‌های سلامت بر انگیزه ارائه­ کنندگان خدمات سلامت، دسترسی به خدمات سلامت، کیفیت خدمات سلامت و مخارج سلامت اثر می‌گذارند. روش سرانه به همراه روش‌های متغیر مبتنی بر ارزش و عملکرد برای تعرفه­ گذاری خدمات سرپایی و روش‌های گروه‌های تشخیصی مرتبط، بسته‌ای و مبتنی بر بهترین عملکرد برای تعرفه‌گذاری خدمات بستری در ایران پیشنهاد می‌شود.