Mendeley  

Zotero  

Shafiee Sabet M, Vahedi S, Bahramnezhad F, Dehghan Nayeri N. Investigating the relationship between presentism and resilience of critical care nurses of hospitals affiliated with Tehran University of Medical Sciences. Payesh 2023; 22 (6) :727-735
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2141-fa.html

مقدمه: حضورگرایی به دلیل ارتباط با طیف وسیعی از مسائل سلامتی از جمله کیفیت مراقبت و ایمنی بیمار مسئله­ای مهم و چالش‌برانگیز در حوزه سلامت محسوب می‌شود. در عین حال، تاب­آوری کارکنان به ویژه پرستاران به عنوان قشری که بیشترین تماس را با بیمار دارند، مولفه مهمی برای تداوم و کیفیت مراقبت از بیماران و سلامتی خودشان محسوب می­شود. لذا این مطالعه با هدف تعیین سطح حضورگرایی پرستاران بخش­های ویژه  و ارتباط آن با تاب­آوری شان انجام شد.
 مواد و روش کار:  مطالعه کنونی از نوع توصیفی- همبستگی  بود که طی آن اطلاعات لازم ۳۰۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش­های ویژه (با نمونه گیری تصادفی) توسط ابزارهای پژوهش از جمله پرسشنامه تاب­آوری و حضورگرایی گرداوری شد. بعد از انتخاب تصادفی پرستاران با استفاده از چارچوب نمونه گیری، و اخذ رضایت به منظور شرکت در پژوهش،  ابزارها  به صورت برخط در اختیار آنان قرار گرفته و اطلاعات جهت تحلیل به نرم­ا­فزار SPSS نسخه ۱۶وارد شد. داده­ها با آمار توصیفی و استنباطی نظیر همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد.
یافته ها: نیمی از پرستاران مورد مطالعه  در دهه چهارم زندگی قرار داشتند و ۸۷% زن و اکثریت دارای مدرک لیسانس بودند. نزدیک به یک سوم پرستاران سابقه کاری بین ۱۲-۶ سال در بخش و بیمارستان کنونی، و هم­چنین سابقه کار در بخش ویژه داشتند. اکثریت معتقد بودند برنامه ریزی طبق درخواست آنها صورت نمی گیرد. نزدیک به نیمی حضورگرایی در سطح متوسط داشتند و سطح تاب­آوری اکثریت آنها نیز بیش از متوسط بود. بعد از حذف اثر متغیرهای مخدوش­کننده، در مدل رگرسیون ارتباط بین حضورگرایی و تاب­آوری نشان داده شد. مدل رگرسیونی طبق ضریب تعیین توانست ۹۱% واریانس را پیش بینی کند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه کنونی، به مدیران توصیه می شود با برنامه ریزی برای کاهش حضورگرایی، ضمن افزایش تاب­آوری پرستاران، جهت ارتقای کیفیت مراقبت گام بردارند.