آسایش دمایی ناشی از اثر دما، رطوبت و جریان هوا بوده و عاملی بسیار مهم در حفظ سلامتی و بهینه‌سازی عملکرد دانش‌آموزان در کلاس است. با توجه به شرایط اقلیمی استان قم و اهمیت آسایش دمایی در مدارس، این مطالعه با هدف ارزیابی شرایط جوی کلاس‌های مدارس ابتدایی با استفاده از شاخص عدم آسایش(Discomfort Index DI)، انجام شد. مطالعه حاضر به صورت توصیفی- مقطعی در سال 1392 در 115 کلاس مدرسه ابتدایی در استان قم انجام شد. رطوبت نسبی با استفاده از از رطوبت سنج Casella و دمای هوا با استفاده از دماسنج جیوه‌ای در پنج نقطه از هر کلاس در ارتفاع یک‌متری از سطح زمین اندازه‌گیری شد. اندازه‌گیری‌ها بین ساعت 9 تا 15 و در فصل بهار انجام و شاخص عدم آسایش دمایی برای هر کلاس محاسبه شد. نتایج نشان داد میانگین (انحراف معیار) دما برابر با (2/84) 27/42 درجه سانتیگراد، میانگین (انحراف معیار) رطوبت نسبی (7/43) 30/4 درصد و میانگین DI (1/72) 22/46 بود. DI در 17/4 درصد کلاس‌ها کمتر از 21، در 60 درصد کلاس‌ها در محدوده 21 تا 24 و در 22/6 درصد کلاس‌ها در محدوده 24 تا 27 درجه سانتیگراد بود. بر اساس نتایج تنها در 17/4 درصد از کلاس‌ها شرایط آسایش دمایی برای تمامی دانش‌آموزان مطلوب می‌باشد. بر اساس راهنمای ارائه شده در شاخص DI،در شرایط موجود انتظار می‌رود در 60 درصد کلاس‌ها کمتر از 50 درصد و در 6/22 درصد کلاس‌ها بیش از 50 درصد دانش‌آموزان احساس عدم آسایش دمایی داشته باشند. نتیجه‌گیری: در مدارس و محیط‌های آموزشی به خصوص در مناطق گرمسیری مانند استان قم، برای افزایش سطح آسایش دمایی که ارتباط مستقیم با کیفیت عملکرد فراگیران دارد، انجام اصلاحات مناسب، ضروری است.

واژه‌های کلیدی: مدرسه ابتدایی، دما، رطوبت نسبی، شاخص عدم آسایش دمایی

متن کامل [PDF 1104 kb]   (1491 دریافت)