این پژوهش از نوع مطالعات کارآزمایی بالینی غیر تصادفی بود که در آن، 180 زن باردار سالم در سه گروه ماساژ، بالا نگه داشتن پاها و کنترل قرار گرفتند. در هر گروه، محیط دور مچ، پاشنه و مفصل میان انگشتان و استخوان های متاتارس پاها، توسط متر نواری، اندازه گیری شد. در گروه ماساژ، پاها 20 دقیقه ماساژ داده شد، در گروه بالا نگه داشتن پاها، به مدت 20 دقیقه، پاها بالا نگه داشته شدند. مطالعه در طی 5 روز، انجام شد. در روز پنجم محیط های مذکور در هر یک از سه گروه، میزان ادم اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS ، نسخه 16، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پیش از انجام مداخله، همگی گروه ها از نظر متغیرهای مورد مطالعه، همگن بوده اند. پس از انجام مداخله، آزمون تحلیل واریانس، اختلاف آماری معناداری را بین گروه ها از نظر میانگین میزان تغییرات اندازه محیط های مذکور نشان داد که آزمون توکی نشان دهنده تأثیر بیشتر ماساژ در مقایسه با بالا نگه داشتن پاها بر کاهش اندازه محیط های پا بود. نتایج این مطالعه نشان داد ماساژ درمانی در مقایسه با بالا نگه داشتن پاها تأثیر بیشتری در کاهش ادم فیزیولوژیک بارداری دارد.

واژه‌های کلیدی: ادم فیزیولوژیک بارداری، بالا نگه داشتن پا، طب مکمل، ماساژ پا

متن کامل [PDF 1239 kb]   (1583 دریافت)