مقدمه: پرستاران، گروه اصلی ارائه‌دهنده مراقبت در مؤسسات بهداشتی و درمانی محسوب می‌شوند. مهاجرت پرستاران نگران‌کننده است و در سال‌های اخیر به نقطه هشدار رسیده است. این مطالعه، با هدف تعیین تمایل به مهاجرت پرستاران و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد.
مواد و روش کار: این مطالعه، توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی درمانی شهرستان گرگان در سال ۱۴۰۱ بودند. ۵۰۳ پرستار، پس از نمونه‌گیری به روش طبقه‌ای تصادفی وارد مطالعه شدند. داده‌ها به وسیله پرسش‌نامه‌ تمایل به مهاجرت چوب بستی و پرسشنامه سرمایه اجتماعی پاتنام جمع‌آوری شدند. داده‌ها با کمک روش‌های آمار توصیفی و استنباطی، در نرم افزار SPSS-۲۴  و سطح معناداری ۰/۰۵ تحلیل شد.
یافته‌ها: نمره کلی پرسشنامه تمایل به مهاجرت در سطحی نسبتا بالاتر از حد متوسط بود. بیشترین تاثیرگذاری بر تمایل به مهاجرت از دیدگاه پرستاران بترتیب مربوط به ابعاد عوامل کششی یا جاذبه مبدا، عوامل رانشی یا دافعه مبدا، عوامل کششی یا جاذبه مقصد و در آخر مربوط به بعد تمایل به مهاجرت بود. نمره کلی سرمایه اجتماعی در حد متوسط بود. نمره کلی تمایل به مهاجرت و تمامی ابعاد آن ارتباط معکوس و معناداری با نمره کلی سرمایه اجتماعی و ابعاد آن داشتند، به طوری که، هرچه سرمایه اجتماعی و همچنین ابعاد آن کاهش می‌یابد، تمایل به مهاجرت و ابعاد آن افزایش خواهد یافت.
نتیجه‌گیری: با کاهش میزان سرمایه اجتماعی در پرستاران، تمایل به مهاجرت در آنها افزایش خواهد یافت. بدین ترتیب، میتوان با افزایش اعتماد اجتماعی، نهادی از طریق عملکرد مناسب و برطرف کردن مسایل ساختاری (نظیر بیکاری، مفاسد مالی و اقتصادی و غیره)، تمایل به مهاجرت خارج از کشور را کاهش داد.