مقدمه: میانسالان گروه قابل توجهی از جمعیت فعال جامعه را تشکیل می‌دهند که سلامت آنان اهمیت زیادی در تولید و بهره‌وری کشور دارد. این مطالعه با هدف تعیین مقبولیت برنامه خود مراقبتی میانسالان در گروه‌های مختلف گیرندگان و ارائه دهندگان خدمات انجام شد.
مواد و روش کار: این مطالعه ترکیبی با استفاده از دو روش کیفی و کمی انجام گرفت. مطالعه کیفی با هدف تعیین ابعاد مقبولیت و چالش­های برنامه خود مراقبتی میانسالان در دو گروه‌ گیرندگان و ارائه‌دهندگان خدمات انجام گرفت. به منظور جمع آوری داده های این بخش مطالعه از بحث گروهی استفاده شد. داده‌های کیفی به روش تحلیل موضوعی، تحلیل شدند. در مرحله بعد بر اساس اطلاعات به­دست آمده از مطالعه کیفی، ابزارهای جمع آوری اطلاعات تدوین شد که شامل دو پرسشنامه مجزا برای گیرندگان(۳۶ سوال) و ارائه‌دهندگان(۴۰ سوال) خدمات بودند. روایی و پایایی پرسشنامه ها مورد بررسی و تایید قرار گرفت. نمونه های مورد بررسی در گروه گیرندگان خدمات ۳۰۰ نفر و در ارائه دهندگان خدمات کل جامعه (۱۱۱ نفر) بود. تحلیل داده‌ها با نرم افزارSPSS  انجام گرفت.
یافته ها: یافته های حاصل از بخش کیفی مطالعه نشان داد، ابعاد مقبولیت برنامه از دیدگاه گیرندگان خدمات شامل ۶ بعد و از دید ارائه‌دهندگان خدمات شامل ۸ بعد بود. نتایج بخش کمی نشان داد مقبولیت برنامه از دید گیرندگان خدمات در بعد فرآیندهای ارائه خدمت و رضایت از برنامه بالاتر و در بعد مشارکت مردم در برنامه پایین‌تر از سایر ابعاد بود. همچنین بررسی مقبولیت برنامه از دید مدیران و ارائه‌دهندگان در بعد پاسخگویی به نیازهای سلامت بیشتر از سایر ابعاد و در بعد انطباق با شرایط گیرندگان خدمات کمتر از سایر ابعاد برآورد شد.
نتیجه گیری: شناخت ابعاد مقبولیت برنامه خود مراقبتی سلامت میانسالان نقش مهمی در اجرای موفقیت آمیز برنامه در سطح کشور دارد. در این زمینه توجه به راهکارهایی برای جلب مشارکت مردم و انطباق با شرایط گیرندگان خدمات نقش مهمی در این زمینه دارد.