دوره 19، شماره 5 - ( مهر ـ آبان 1399 )
جلد 19 شماره 5 صفحات 540-523 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.TUMS.SPH.REC.1396.4041
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mosadeghrad A M, Jaafaripooyan E, Yousefinezhadi T, Keykhani S. Hospital accreditation method: A comparative study. Payesh 2020; 19 (5) :523-540
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1470-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1470-fa.html
مصدق راد علی محمد، جعفری پویان ابراهیم، یوسفی نژاد ترانه، کی خانی سیما. روش اعتباربخشی بیمارستان‌ها: یک مطالعه تطبیقی. پایش. 1399; 19 (5) :523-540
1- دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات مدیریت اطلاعات سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (5370 مشاهده)
مقدمه: اعتباربخشی بیمارستانی فرایند ارزشیابی نظام‌مند و تعیین اعتبار بیمارستان توسط یک سازمان مستقل خارجی با استفاده از استانداردهای مطلوب ساختاری، فرایندی و پیامدی است. اعتباربخشی راهبرد مناسبی برای ارتقای کیفیت، ایمنی و اثربخشی خدمات بیمارستانی است. روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران با چالش‌های متعددی مواجه است. این پژوهش با هدف مقایسه روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران با روش اعتباربخشی بیمارستانی کشورهای پیشرو انجام شد.
مواد و روش کار: این پژوهش تطبیقی در سال 1398 به بررسی و مقایسه روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران و روش اعتباربخشی بیمارستانی بین‌المللی کشورهای آمریکا، کانادا و استرالیا پرداخت. از روش تحلیل چارچوبی برای تحلیل داده‌های کیفی این پژوهش استفاده شد.
یافته‌ها: اعتباربخشی بیمارستانی ایران، اجباری و دولتی، اعتباربخشی بین‌المللی سه کشور آمریکا، کانادا و استرالیا اختیاری و خصوصی است. روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران فقط شامل خودارزیابی و ارزشیابی در محل بوده، و درجه‌های اعتباربخشی شامل هفت طیف درجه‌بندی از عالی تا غیر استاندارد است. مدت اعتبار زمان گواهینامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران برای مدت 2 سال است. اعتباربخشی بین‌المللی سه کشور آمریکا، کانادا و استرالیا از روش‌های مکمل نظیر خودارزیابی، ارزشیابی سرزده، بازدید ادواری، نظرسنجی از بیماران و کارکنان و بررسی شاخص‌های عملکردی بیمارستان‌ها برای افزایش اعتبار نتایج اعتباربخشی بیمارستانی استفاده می‌کنند. تعداد درجات اعتباربخشی بین‌المللی محدودتر بوده و به طور عمده به سه دسته معتبر، معتبر مشروط و غیر معتبر تقسیم می‌شوند. مدت زمان اعتبار گواهی اعتباربخشی بین‌المللی بیمارستان‌ها 3 تا 4 سال است.
نتیجه‌گیری: استفاده از روش‌های مکمل ارزشیابی، کاهش تعداد درجه اعتباربخشی و افزایش مدت زمان اعتبار گواهینامه اعتباربخشی به بهبود روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران کمک می‌کند.
مواد و روش کار: این پژوهش تطبیقی در سال 1398 به بررسی و مقایسه روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران و روش اعتباربخشی بیمارستانی بین‌المللی کشورهای آمریکا، کانادا و استرالیا پرداخت. از روش تحلیل چارچوبی برای تحلیل داده‌های کیفی این پژوهش استفاده شد.
یافته‌ها: اعتباربخشی بیمارستانی ایران، اجباری و دولتی، اعتباربخشی بین‌المللی سه کشور آمریکا، کانادا و استرالیا اختیاری و خصوصی است. روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران فقط شامل خودارزیابی و ارزشیابی در محل بوده، و درجه‌های اعتباربخشی شامل هفت طیف درجه‌بندی از عالی تا غیر استاندارد است. مدت اعتبار زمان گواهینامه اعتباربخشی بیمارستانی ایران برای مدت 2 سال است. اعتباربخشی بین‌المللی سه کشور آمریکا، کانادا و استرالیا از روش‌های مکمل نظیر خودارزیابی، ارزشیابی سرزده، بازدید ادواری، نظرسنجی از بیماران و کارکنان و بررسی شاخص‌های عملکردی بیمارستان‌ها برای افزایش اعتبار نتایج اعتباربخشی بیمارستانی استفاده می‌کنند. تعداد درجات اعتباربخشی بین‌المللی محدودتر بوده و به طور عمده به سه دسته معتبر، معتبر مشروط و غیر معتبر تقسیم می‌شوند. مدت زمان اعتبار گواهی اعتباربخشی بین‌المللی بیمارستان‌ها 3 تا 4 سال است.
نتیجه‌گیری: استفاده از روش‌های مکمل ارزشیابی، کاهش تعداد درجه اعتباربخشی و افزایش مدت زمان اعتبار گواهینامه اعتباربخشی به بهبود روش اعتباربخشی بیمارستانی ایران کمک می‌کند.
نوع مطالعه: مطالعه نیمه تجربی |
دریافت: 1398/9/20 | پذیرش: 1399/6/11 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1399/6/31 | انتشار: 1399/8/3
دریافت: 1398/9/20 | پذیرش: 1399/6/11 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1399/6/31 | انتشار: 1399/8/3
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |